ខ្លោងទ្វារសាលាបឋមសិក្សា ដែលខ្ញុំបានរៀនកាលពី៣០ឆ្នាំមុន នៅខែមុននេះ ខ្ញុំបានទៅសាលាបឋមសិក្សាដែលខ្ញុំបានរៀនកាលពី៣០ឆ្នាំមុន។ គ្រាន់តែឈានជើងហួសរបងសាលាភ្លាម អនុស្សាវរីយជាច្រើនបានត្រលប់មករកខ្ញុំវិញ ហាក់ដូចជាពួកវាមានក្តីនឹករលឹកដល់ខ្ញុំជាខ្លាំង បន្ទាប់ពីបែកគ្នាយ៉ាងយូរ។ ខ្ញុំឈរសម្លឹងទៅទីធ្លាសាលា ហើយនឹកឃើញដល់រូបខ្លួនឯងកាលពីកុមារកំពុងអង្គុយលេងដីខ្សាច់ជាមួយមិត្តភក្តិ។ យើងទ្បើងដើមស្វាយតូចមួយជាមួយគ្នា រត់ដេញប្រលែងគ្នាចុះទ្បើងលើជណ្តើរខាងមុខថ្នាក់រៀន ហើយយើងចែកនំចំណីដែលយើងចូលចិត្ត និងមានរឿងជាច្រើនទៀតដែលខ្ញុំបាននឹកឃើញ … ខ្ញុំនៅតែបន្តនឹកឃើញអនុស្សាវរីយកន្លងមក រួមទាំងរឿងរ៉ាវដែលលំបាកៗផងដែរ។ ខ្ញុំនៅចាំពេល ខ្ញុំអន់ចិត្ត ពេលគ្រូឲ្យពិន្ទុទាប ហើយខ្ញុំឆ្ងល់ថាហេតុអ្វីខ្ញុំមិនពូកែដូចគេ។ ខ្ញុំច្រណែននឹងមិត្តរួមថ្នាក់នៅពេលឃើញគេមានសម្ភារល្អៗដែលខ្ញុំគ្មាន។ ខ្ញុំរងរបួសរាងកាយ (មិនធ្ងន់ធ្ងរទេ) នៅពេលមានជម្លោះជាមួយសិស្សមាឌធំជាង ដួលនៅពេលរត់លឿនពេក ឬធ្លាក់នៅពេលទ្បើងកន្លែងខ្ពស់ពេកជាដើម។ ក្រោយពីនឹកឃើញនូវរឿងរ៉ាវលំបាកៗទាំងនោះ ខ្ញុំចាប់ផ្តើមមានចិត្តប្រតិកម្មភា្លមថា ខ្ញុំនឹងជួយការពារក្មេងប្រុសដែលជារូបខ្ញុំកាលពីក្មេងនោះ ឲ្យជៀសផុតពី...